W odpowiedzi na liczne zapytania związane z początkowym okresem inicjacji najmłodszych dzieci w tenisie, chcemy Państwu przybliżyć istotę zagadnienia prezentując opinię i doświadczenia jednego z najbardziej zasłużonych trenerów tenisa ostatniego 20-lecia w naszym kraju.
Mamy przyjemność przedstawić spostrzeżenia trenera Waldemara Pfeiffera.

Motto: „ Tenis jest grą koordynacji wzrokowo – ruchowej i kroczków baletowych”

Wielu działaczy sportowych, a nawet trenerów w latach 70 tych, widząc moich maluchów na korcie twierdziło, że zbyt wczesny kontakt ze sportem zabija dzieciństwo. Nic bardziej głupiego. Im dziecko młodsze, tym więcej potrzebuje ruchu. Ruch jest podstawowym bodźcem stymulującym rozwój młodego człowieka. Głównym założeniem zajęć w wieku przedszkolnym jest rozbudzenie zamiłowania do szeroko pojętej aktywności sportowej.

Wymysły dzisiejszej techniki (komputery, telewizja itp.) nie dają tyle satysfakcji i radości co gry i zabawy z rówieśnikami. Dziecko radosne to dziecko szczęśliwe i spełnione.

Syn Krystian, od „kołyski” oswajał się z tenisem. Mama przywoziła go do mnie na kort i tam raczkując bawił się piłeczką tenisową na trawniku obok. Z wiekiem oglądając bawiące się na korcie dzieci starał się na swój sposób im dorównać. Patrząc na jego rozwój fizyczny, widziałem jak kształtuje się jego osobowość oraz takie cechy jak samodzielność, szybkość reakcji, skupienie uwagi i wytrwałość w pokonywaniu przeszkód.

Chodzenie do normalnego przedszkola było traumą. „Tatuś nie wyjeżdżaj ja chcę na kolty” – mówił płacząc całą drogę, gdy musiałem wyjechać ze starszymi dziećmi na zawody.
Moja wiedza pedagogiczna była taka jak każdego zwykłego śmiertelnika. Uzbrojony w wiedzę praktyczną nabytą w kontakcie ze sportem zawodniczym, w różnych dyscyplinach sportowych, wiedziałem, że w wieku przedszkolnym należy duży nacisk położyć na rozwijanie tych cech motorycznych, które dla dziecka są przyswajalne. Dziecko nabywa umiejętności, które w dalszych etapach życia doskonali.

Po nauce chodzenia, jazda na rowerze do doskonała zabawa. Rozwija poczucie równowagi, poprawia kondycję. Syn zaczynał od trzech kółek, następnie przesiadł się na dwukołowy z bocznymi kółkami. Pamiętajmy o kasku i ochraniaczach. Zakup ich teraz to żaden problem.

Jazda na łyżwach lub rolkach – idealny sport do uprawiania razem z dzieckiem. Rozwija poczucie równowagi, ćwiczy mięśnie, poprawia koordynację, uczy przewidywać i oceniać zagrożenia związane z upadkiem. Nie jedną noc poświęciłem na przygotowanie lodowiska dla moich podopiecznych. Doskonale do tego nadawał się kort tenisowy. Dzieci chętnie uczestniczyły w zajęciach zimowych. W skromnym pomieszczeniu klubowym zawsze była ciepła herbata i możliwość osuszenia odzieży.

Narciarstwo – truchtanie na nartach można uprawiać niemal wszędzie: w lesie, na polach, w parku. Mój syn założył pierwsze nartki bardzo wcześnie. Z mojej strony było to działanie raczej intuicyjne. Teraz na stare lata uprawiam również nordic walking (marsz z kijkami). Na własnym organizmie doświadczam dobrodziejstwa uprawiania tego mało widowiskowego sportu. W trakcie jazdy czy marszu pracują niemal wszystkie mięśnie, a koordynacja ruchowa jest niemal sprawą kluczową. Sport ten ma dobry wpływ na układ sercowo naczyniowy i oddechowy, koryguje wady postawy u dzieci. Polecałbym go wszystkim amatorom tenisa, ponieważ zabezpiecza przed chorobą zwaną „łokciem tenisowym”, oraz przy jego rehabilitacji. Ważna jest technika chodzenia. Starsze dzieci mogą uprawiać bieg na nartach lub rolkach z kijkami. Sport ten doskonale przygotowuje również do narciarstwa alpejskiego.

Pływanie – pierwsze zajęcia na basenie prowadziłem gdy syn był już nieco starszy. Teraz niemowlaki bawią się już w wodzie. Do tego muszą być jednak odpowiednie warunki. Na naukę pływania każdy okres jest dobry. Pływanie nie tylko oswaja z wodą, hartuje organizm, dobrze wpływa na układ oddechowy. Masaż wodny odkwasza mięśnie. Nie należy jednak często korzystać z basenu gdzie woda jest chlorowana.

Gimnastyka. Dużą zaletą wieku przedszkolnego jest możliwość prowadzenia zajęć przy niewielkich nakładach finansowych i potrzeb bazowo sprzętowych. Jedna z mam załatwiła mi dostęp do dwóch salek do rehabilitacji przy szpitalu. W pierwszej prowadziłem rozgrzewkę, dzieci skakały na skakance, bawiły się rakietkami i piłeczkami do tenisa stołowego. Uczyły się odbijania, podbijania, żonglerki na różne sposoby z małymi elementami współzawodnictwa. W drugie salce, gdzie były materace, drabinki, ławeczki, każdorazowo układałem inny „małpi gaik”. Poprzez skoki, przewroty, przeskoki, wspinaczki, przenoszenie ciężaru ciała w różnych płaszczyznach, dzieci kształtowały szybkość, zwinność, gibkość, wytrzymałość i koordynację wzrokowo – ruchową.

Do rodziców. Zapisując swoje dzieci na zajęcia tenisowe pod okiem doświadczonego trenera, podarujecie swoim pociechom możliwość poznania fascynującej dyscypliny sportowej, nowych koleżanek i kolegów, ciekawych ludzi i miejsc. Dzieci na zajęciach poznają zasady sportowej integracji, tolerancji, szacunku, solidarności i przyjaźni.

Waldemar Pfeiffer